Literatura

Miasto - miast - to (wiersz)

anastazja

nie mogę się z nim zaprzyjaźnić
jest pustym dźwiękiem świąt
które nie są zbyt często


kulę się jak zagubione zwierzę

 

w Bieszczadach serce wraca
na swoje miejsce
gdzie czekają zielone ściany drzew

i szare oczy skał wpatrzone


w zgarbiony grzbiet połonin
bezustannie dźwiga turystów
którzy gubią klucze
by móc znów tu powrócić

 

schodząc z gór niosą z sobą wspomnienia
nie zabierają miejsca w plecaku


niczego sobie– 5 głosów
Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować i oceniać teksty
Zaloguj się Nie masz konta?   Zarejestruj się
Potisz
Potisz 29 czerwca 2014, 20:51
Zimny opis miejsca, w którym peelka spędza urlop. Może peelka jest pracoholiczką, że narzeka na swoje miejsce odpoczynku?;)

bezustannie dźwiga turystów
którzy gubią klucze
by móc znów tu powrócić - ten fragment zabieram ze sobą;)
anastazja
anastazja 29 czerwca 2014, 22:03
Chyba nie zrozumiałeś. Ja tu mieszkam. Dziękuję.
gaj
gaj 29 czerwca 2014, 22:29
"nie mogę się z nim zaprzyjaźnić
jest pustym dźwiękiem świąt
które nie są zbyt często

kulę się jak zagubione zwierzę

w Bieszczadach serce wraca
na swoje miejsce..."

Myślę że tak by było bardziej czytelnie :)
Mithril
Mithril 29 czerwca 2014, 22:42
dwie pierwsze, "jakcięmogę"...........................dalej depeesowo
anastazja
anastazja 30 czerwca 2014, 19:54
Dziękuję gaj. Przeniosłam ten wers niżej.

Mithril - miło Cię spotkać. Dzięki.

Dziękuję Irenko. Pozdrawiam.
przysłano: 29 czerwca 2014 (historia)

Inne teksty autora

Tamtego dnia
anastazja
La nipote Daria
anastazja
Spowiedź
anastazja
Lato na walizkach
anastazja
Mrok
anastazja
Jestem jak pies
anastazja
więcej tekstów »

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca