kontur poezji

Ari

unosząc głowę
tworzysz wers
esencja wciąż nieznana

 

uśmiech przy twarzy
płomień w nas
subtelność kołatania

 

dotykiem mierzwisz
własny czas
rozlane blaskiem
włosy

 

bezsporność oczu
lekkość barw
spleciona w słów warkoczu

 

-------------------------

 

czy jedność uczuć
w każdym z nas
jest ufna swej naturze
czy pozostaje jako głaz

literą w jej konturze

 

 

http://www.youtube.com/watch?v=lo1dHWiH1Mk
 

 

Ari
Ari
Wiersz · 15 lipca 2014
anonim
  • Mithril
    ...modlitewne - niewykluczonym jest przystosowanie tekstu, jako przogniskowej - pod kiełbasę i gitarrę - piosenki, po obowiązkowej "Obławie", bo przeczytane i zapomniane

    · Zgłoś · 10 lat