Przecież nie jestem sam (wiersz)

zupa na piachu to codzienność

tnie mi usta ale ból głodnego de facto

ustępuje jak kolka (też potrafi ostro żgać)

od czasu gdy On jest chętnie brudzę

kolana

przed wejściem do kościoła

czasami brakuje już sił wtedy 

rąk nie składam w modlitwie lecz odbieram

odbieram chleb jarzynę owoc tęgich

umysłów aż do spowiedzi

kochał będę Pana

nawet martwymi ustami