w dzień falą zaledwie pluszcze

szumem rozświetla istnienie
dopiero noc w czarnym kostiumie
pociąga ludzi w jego głębię (w milczenie)
i marzą o brzegu

szczególnie lubi osamotnionych
niedobre wie co w śnie mamroczą
chlup chlup jak bije pańskie serce?
tygrysie z gorących promieni
pan oddycha za szybko a mewy wzywają

śmiało! po falach księżyc już się turla
woda weźmie pański żar w mocne sidła
zadusi terror pulsu aż dostaniesz drgawki
albo ataki płaczu

(bo życie jest straszne a ludzie podli)

do rana w jagnię zamieni