dziewczyna o włoskim profilu

w dłoniach trzymała mandarynkę

i słodki zapach uniósł się  nad placem

obok fontanny di Trevi zamiast pieniążka

wrzuciła tylko spojrzenie a woda

po raz kolejny wsłuchała się w jej milczenie.

odbicia uśmiechały się do dostojnych

trytonów i obrączek wrzuconych przez

lewe ramię dla pamięci tych co na morzu

szeptali o falujących splotach meduz

lub zatracili się  w przybrzeżnym śpiewie syren

a  ona delikatnie przegarniała wodę przez palce

przelatywały krople kryształków wybarwione

miedzianym ciepłem słońca i spokojem płynącym

z pewności że bogowie znów uspokoją wzburzone

oceany które spłyną jej na wiecznie mokre włosy

luty 2013