Po pewnej burzliwej nocy (wiersz)

powietrze jest do cna przesiąknięte

wilgocią wokół schodów tak zamokło                        

że dom wpuszcza mgły do siebie

później je rozwieje jak wszystkie

złudzenia które śniły mu się wcześniej

z trudem pracują uliczne latarnie ledwie sił

im starcza do przedzierania się poprzez

opary jakie ze swoich trzewi wypuściło jezioro

i tylko kominek ucieszony z mocy

dialogu który przyszło mu toczyć z tumanem.

kwiecień 2013