Pamiątki.

Jest jeszcze światło, DNa dni.
Ten dzień się nie skończył, o nie. 
I cała garść zabawek, zamiecionych pod dywan.
Tato odpalił już samochód. "Wolna chata"  -
despotyczny ojciec, którego peruka, nie przetrwa
kolejnych 20 mil. 

Jesteśmy sami, Ty i Ja.
Patrz, oto pudełko, w którym płynie strumień:
zdjęć, fotografi, kliszy, chwil.
Trzymasz w twardym uścisku to zdjęcie, na którym 
nasza dwunastoletnia babcia, 
rozgniatał szczękę niemieckiemu pułkownikowi.

Wzruszona, wgnieciona do krzesła Faldistorium.
I pamiątki młodości: suknia futerałowa - uszyta pomarańczową
kokartką, falami ażurowych liści, strzępy kapcia którym dziadek, 
uciekał przed "świtem równikowym".

Jest jeszcze światło, DNa dni. Dzięki któremu widzimy
ten strumień: zdjęć, fotografi, kliszy, chwil? 
Noc się już zbliża. Nocne oratorium.
Ja i ona - biegniemy przez wyjściowe drzwi, 
by rozgnieść szczękę niemieckiemu pułkownikowi.