Diablo boska ballada

W kapliczce tej już Bóg nie mieszka,

świątki są pełne niepokoju,

gdzieś poszedł precz, tam stara wierzba,

i hula wiatr po szczerym polu.

wieki tu całe nie przychodził

wioskowy głupek i zwierz nawet,

od dawna Mu się nie pokłonił,

zaciera ręce wierny diabeł.

i wyczekuje ze swą służką

rogatą, w wierzbie rosochaty,

szklanice płucze czystą duszą,

i czeka Boga: wszak psubraty.

już będą razem pić za dusze,

w sporze kto silny a kto słaby,

zmieszane dobro ze złem w wódce,

ogarka brak, święcona starczy.

gra w karty, poker na świętości,

to z jednej strony, a co z drugiej:

pentagram, smoła moc grzeszności,

czart ciągle wierzy, za to Bóg wie.

znudzeni sobą, skacowani,

pan Bóg oraz Pan diabeł,

tak sobie razem popijają,

zżyci na wieki wieków amen.

styczeń 2010