Listopadowe echo (wiersz)

mogę powiedzieć wszystko ubrać bezsens polukrować posrebrzyć
piękne i puste słowa roziskrzone jesiennym bez wschodem jutrzenki
zapowiedzią braku ciepła i światła przyciągnąć ćmy

będą wirować z drobinami kurzu i marzyć
o jutrze dziś nie wiedzą karmią się nawzajem siłą  cierpliwego znoszenia milczenia
pokorą braku zrozumienia niewiedzą wiary

głos spisany na pożółkłym liściu echem odbity od głazów 
rozrzuconych po pustyni
trwa niezmiennie w swojej ignorancji

Ojcze czemuś ich opuścił