strzepuję z siebie
wieżowce ulice mosty
niech porwą je skrzydła
wrastających we mgłę dni
przecież
odejścia są częścią drogi
szarym puchem na niebie
co wędrówką odkrywa słońce
okruchy
Ata
Oceń ten tekst
Ocena czytelników:
Niczego sobie
3 głosy
Ata
Wiersz
·
19 listopada 2014
-
Anonimowy UżytkownikKońcówka trochę się rozmywa, ale pierwsza się podoba, ciekawe rozwiązanie frazo-twórcze· Zgłoś · 9 lat temu
-
Mithril...tą razą poza zainteresowaniem· Zgłoś · 9 lat temu
