człowiek za szybą

chciałbyś dot­kną
życie jak mgła pod­no­si się
opada
skoszto­wać myśli
co kłębią się w za­kamar­kach
ego
na­ryso­wać miłość
w jedną stronę błędu
i trwać w uto­pi
samofascynacji
a dzień
to krzyk
od świ­tu do zmroku
o co­raz krótsze
przebłys­ki nadziei
o ra­dość scho­waną w bu­tel­ce
rozkoszy
o nic
które co dzień układa cię do
życia

wstań