Poezji gmach

Przelać słowa na kartkę to strach

Nie wiem co dobre i właściwe

Zamknięty przede mną poezji gmach

Wydobywania sensu serce tak chciwe

Myślom, które tak szczere we mnie

Chcę nadać formę

I nadaremnie

Bo lotności, lekkości, dowcipu mi brak

Wbrew uniesieniu 

I taniemu zagubieniu

Istotę pragnienia wyrażam wspak

Szukam natchnienia w prostocie

I tak śmieszna w swej głupocie

Z entuzjazmu umieram