Migdałowe cukierki
Osaczony społeczeństwem
Wtulił się w migdałowe cukierki
Teraz na świat spoglądał przez kryształową kulę
Mógł spokojnie dłubać pestki słonecznika
Rozumiał, że czas płynie
Pozostawiając go na marginesie pudełka zapałek
Nie ukrywał zadowolenia
Upajania się gorzką wizją krasomówstwa
Sumienie tryskało słoną wodą
A świat schodził na bezdroża rozumu
Zawieszony w kokonie zegara spokojnie przemijał
Uczucie radości i smutku
Gotował w jednym garnku
Migdałowe cukierki
Rozpuściły się na drodze
Sylvek Ed Derech
