Płyniesz do mnie tysiącami kilometrów II (wiersz)

miłość nie potrafi spać

nie pomagają nasenne środki

one rozpływają się w cieple

popołudnia rozżarzonego paleniska

wobec ciemnoty wietrznej zimy

jesteśmy wskazówkami zegara który stoi na kominku

uczucia nie chowamy w ciepłe rękawice

choć czasami słowa jak sople

wpadają w szczeliny naszych rozmów

prowadzę je w wygodnej kurtce ocieplonej Twoim zapachem

a dni mimo że krótkie i mdłe

pałaszuję jak sos o smaku kandyzowanej nadziei