Literatura

Exodus (wiersz)

Druid777sg

Znów znalazłem się po drugiej stronie
Znów brzęk tłuczonego szkła wyostrzył zmysły
Popłynęła krew popłynęła łza
Podszedł do mnie starzec i chwycił za rękę
Popłynęliśmy rzeką na brzegach której
Kobiety prały chusty z westchnień żalu zapomnianych miłości
Wpadliśmy w czeluść bez dna
Było ciemno i tylko świst powietrza i jego ciepła dłoń
Jedyna nadzieja w tej chwili

Tajemny krąg
Który musisz przerwać
By wyjść na słońce
Rozerwać łańcuch który dławi krtań
Musisz znaleźć siłę życia
Znaleźć twardy grunt
I trwać i iść
Do słońca
Chmur pierzastych
Nieboskłonu

Choćby cię wyśmiali
Choćby otaczali złym słowem
Musisz trwać
A nawet jeśli nigdzie nie dojdziesz
Warto iść

Szedłem wzdłuż muru który nie miał początku i końca
Szedłem przyśpieszając kroku do utraty tchu
Sfora psów ujadała po drugiej stronie
Tak głośno

Huśtałem się na ogromnej linie
Wpadałem do stodoły pełnej siana
A potem
Wylatywałem w powietrze i czekałem aż wrócę
Ale nie wracałem
Wciąż leciałem gdzieś do przodu
Powietrze zapierało dech w piersiach i strach
Ale nie chciałem zejść

Krople deszczu ciepłego wpadały do mojej głowy w całe ciało
Błyskawice rozświetlały szary krajobraz
Unosiłem dłonie wysoko do góry
Krzyczałem ze szczęścia piszczałem z rozkoszy
Stopy grzęzły w rozmytej ziemi
Wolne stopy
 

 


wyśmienity 1 głos
Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować i oceniać teksty
Zaloguj się Nie masz konta?   Zarejestruj się
przysłano: 11 lutego 2015 (historia)

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca