pogwarancyjny (wiersz)

niech pani sobie wyobrazi

ten jeden wspólny nocny wymarsz

będziemy sobie w drogę włazić

żeby na chwilę czas zatrzymać

będziemy stąpać delikatnie

po kroplach rosy niedojrzałej

i gdy choć jedna w trawę spadnie

to jakby spadło niebo całe

ze swoją głębią niepojętą

i migotaniem obietnicy

będziemy mieli swoje święto

my nienaganni pokutnicy

a kiedy świt otworzy oczy

ciepłem na sercu i na ciele

może po każdej wspólnej nocy

życie okaże się spacerem