po strunach do ciebie będę szedł
zwinięte myśli naznaczone marzenia
fale pienią z gór przejrzystych czysta toń
napełnione natchnieniem białe żagle
gdzie horyzont skrawkiem lądu sennym wierszem
na ustach marynarza gdy kres żeglowania
w miejscu osiąść mielizna obok ciebie
ostatnim rejsem rozstać się i ujrzeć znajomą twarz
jestem obłokiem na twoim niebie w dłoni ciepła dłoń
ciszą otuleni wpatrzeni w miliony gwiazd
nie ma przypadków wszystko waży los
według zasad zalet i wad
pokochało serce sercem
zbudził świt życie stęsknione miłości
