Amazonka (wiersz)

Zosia uwielbiała zawody hippiczne,

woltyżerkę i jazdę na oklep,

bezdroża, lasy , rowy i manowce

nie były jej obce!

Podział dnia przy Zosi był więc ustalony.

Rano obrządek: mycie i staranne czesanie.

W południe szybka przejażdżka

po łące, na sianie...

Natomiast w nocy miała zwyczaj

przychodzenia nago,

o różnych porach ,

z pejczem i w ostrogach.

(Nie raz budziło mnie na oklep dosiąście)!

Lubiła ujeżdżać mnie bardzo powoli,

z gracją, nadzwyczaj starannie.

Ceniąc precyzje kroku

i dokładność tempa,

w chwilach moich narowów

ostrogą nadając rytm stępa...

W bezsenne noce braliśmy

więc wiatr w zawody,

z łatwością pokonując

przestrzenie hippicznej

ekstazy...

Była mi Amazonką,

Lady Godivą,

i Damą z szaleństwa

(naszego rodzimego miłośnika koni).

I choć do dzisiaj,

noszę jeszcze ślady jej ostrogi..

chętnie Konia z Rzędem tej oddam,

która Zofii nie ustąpi drogi!