Heidi (słowo na poniedziałek)

W Heidi germańskość

była dla mnie podnietą.

Więc starą tradycją dążyłem

do szybkiego  zwarcia.

Lecz w Lip(s)cu noce chłodne bywają.

Dlatego grzaliśmy się nawzajem.

W blasku pochodni płonących.

Na  Merseburgskim  zamku.

 

Przyznaję , wypatrywałem krzyży.

Zaciężnych zbrojnych. Żołnierzy.

Z emblematem śmierci.

Na dobrze skrojonym mundurze.

Snułem wizje. Ale strzępy historii

wylatywały z pamięci.

Ledwo początki dziejów

zdolny byłem powtórzyć;

wypad Hodona pobitego przez Mieszka

i żarcik Chrobrego z cesarza Ottona

(skrycie odpłacony).

Później przędła opowieść Ona.

Był wuj Ludwig co pięknie

grał na fortepianie,

a stryj Wolfgang głębokie pisał wiersze.

Zaś kuzyn Adolf – choć wyglądał

jak poczciwe chłopię-

zdecydowanie  maniery miał kiepskie.

Uwielbiał ludziom myszkować

po domach.

Nie tylko w Europie.

 

Ja jej na to słówko o Wandzie,

co niby Niemca nie chciała.

Ona o szaleństwach Ludwika

co czyniły go bliskim

słowiańskiej fantazji..

Wierz mi,  tuląc się do mnie-

mówiła : Ich verstehe, ya ponimayu -

także dobrze wiem co to jest -

Pokuta.

Cały mój ból znajdziesz -

u Vonnegut’a.

 

Przegadaliśmy tak noc całą

Nagle spojrzała na zegarek.

Zeit für bett ! Vrem’a v krovat’?

Nam słowianom nigdy nie  trzeba

takich słów tłumaczyć!

Bez słowa zrzuciłem spodnie.

Pióra husarskie także porzuciłem.

Z boku.

Jakiż piękny był wtedy..

Księżyc.

Nad Merseburga

zamkiem bloku !

 

W zwartym szyku natarły na pierś moją

dwie prężne Brunhildy Heidi,

ja nucić śmiało począłem – Ułani, ułani..

Ona zaś pocałunkami

oswajała mi usta.

Zanim pora przeszła

na Fausta.

O nie,

ja także  języka nie żałowałem.

Gest słowianina co w największym trudzie

istotne   odnajduje zrozumienie

germańskiego ciała.

I ten kontekst lingwistyczno-literacki,

który uwielbiam w takiej konwersacji;

Ich liebe dich, kocham Cię, Ya l’ubl’u tiebja..

– o Jesu, Jesu,Jesu..–

Co w słodkim okrzyku

zawsze brzmi tak samo dobrze -

w każdym języku.

 

Zanim podjęliśmy temat

odsapnęliśmy chwilę.

Wydawało mi się?-

Włosy jej bardziej  wyjaśniały?

A oczu spojrzenie było nieco słowiańskie?

Ja, przyznaję –

germanofilem się stałem.

Całkiem przy Heidi zhardziałem !

Dlatego do dzisiaj się z nią widuję.

Nie ma znaczenie miejsce.

Ważne, że jesteśmy oboje.

Odtąd, ( nie tylko) kiedy

spotykam  Heidi -

zawsze rozglądam się za..

Pokojem.