Pan Tadeusz (wiersz)

Tadeusz czuł (zdaje się) coś do mojej żony.

Nikt przecież bez potrzeby

nie naraża się na tak duże wydatki,

codziennie świeże kwiatki,

prezenty,

telefony..

Ja na to nie zwracałem uwagi

(prawie wcale).

Lecz  moja żona - zupełnie przeciwnie!

Kwitła,

była radosna

uśmiechała się mile...

Czy więc potrzeba czegoś więcej

używanemu mężczyźnie?

Byłem  wdzięczny Tadkowi

ze odwalał pańszczyznę!

I było by nam wszystkim

powiadają - "jak w niebie".

Może nawet mieliby

Wspólne wakacje?

No cóż,

wszystko szło już tak dobrze

( ja także miałem z tego swoją rację !)

Gdyby nie to, że w międzyczasie

patrząc mi głęboko w oczy,

Tadeusz o 180 °

zmienił orientację!