Miłość i Wojna

Anonimowy Użytkownik

Jak zawsze, jestem pod wrażeniem sprawności języka.

Anonimowy Użytkownik

Sprawność języka pisanego - wyśmienity
Temat mnie zniesmacza - non toto satisfactus
Razem:niczego sobie

Janusz Gierucki

Bogusławie, wiesz ,że cenię sobie Twoją szczerość! Ale sądzę,że nie chodzi Ci o temat ale raczej o adresata-). A gdyby tekst napisała kobieta?

Jarosław Baprawski

..wprawnie napisany psalm pochwalny fenomenu łóżkowych podboi współczesnego psudowojownika..:)..niestety "miłość to nie pluszowy miś",a z wojny mamy tu zaledwie damsko-męską przepychankę..:)

Janusz Gierucki

Jarosławie, nie doczytałeś.-) A to tak, jak z nie dopitą wódką...-)

Anonimowy Użytkownik

Januszu wiesz jak wielbię Twój styl i różową serię. Wg mnie tematem wiersza jest obcowanie podmiotu lirycznego (rodzaju męskiego) z innym mężczyzną. Gdyby podmiotem była kobieta to temat byłby inny a adresat ten sam. Temat czy adresat na jedno wychodzi.

Janusz Gierucki

Bogusławie , specjalnie dla Ciebie, oryginalna wersja. Chciałem ją nieco urozmaicić - stąd na forum publikując co nieco pozmieniałem aby nie było nudno-) Oto wersja oryginalna.

Miłość i Wojna
Dla Mirry !

Morze spermy przelałem
w walce o podległość
jej jędrnego ciała,
aby pod gradem pocałunków
tysiąc razy polec.
Lecz niestrudzenie zdobywałem
bastiony jej piersi,
oznaczone symbolem 40 i 4.

Spierzchniętych pocałunkami warg
pragnienie gasząc w kropelkach jej potu,
opór reduty V
pokonywałem przemyślnie-
językiem przecinając zasieki
z poskręcanych włosów;
aby w oczekiwaniu
słodkiego końca walki -
poczuć
jak słabnące drżenie ciała
powoli zwiastuje Pokój.

Od stop aż do ramion
demarkacyjne linie wytyczyłem
uwzględniając erogenne punkty.
Ustami i językiem nieustannie
zaznaczałem drogi odwrotu,
od wnętrza dłoni aż po łuki bioder
w zagłębieniach ramion , zakamarkach szyi,
kryjąc się jak w słodkich okopach.

Choć tyralierą palców anektowałem plecy,
a w ofensywie pocałunków przejmując inicjatywę
chytrym manewrem zajmowałem jej tylne pozycje..
..to po eksplozji zdalnie kierowanego pocałunku,
w pozornej euforii zwycięstwa -
nieraz nad bojem traciłem kontrolę.

Bo cóż czynić kiedy w słodkiej szarży kawalerii
niespodziewany atak Cię zaskoczy?

Z czasem ,
zamknięty w jej udach i ramionach
(nim oddałem ostatni wystrzał
brany w niewolę snu),
taktykę kontrataku obmyślałem
skrycie;
przed nadmierną kontrybucją uczuć!
Tysiące razy zdążyłem tak polec,
lecz pod gradem pocałunków
nigdy walki nie przegrać !
Mając w pamięci z zasad kilku:
zawsze stawać na Apel
Poległych w Miłosnym Uścisku!
Aby w czułym wzajemnym poddaniu
takiej chcianej wojny przedstawić memoriał!
Co po wszystkie czasy sprawi,że..

non omnis moriar.

Jarosław Baprawski

..a to gratuluję orientacji..w terenie..:)

Anonimowy Użytkownik

I nie można było tak od razu? :))))