miejsce

karolcia

o małej duszy złamanej
o małej myśli spalonej
popiołach prochu
swoim
podziemnym królestwie

o wietrze północnym -
- jego znasz
jak siebie

o labiryntach gałęzi
chmur
ulic
palecie złota zielonego
i niebieskiego

o ciszy nieodbitej echem

o nich mów
o nich wiesz
wszystko

historia zaczeka -
- cierpliwa jak zawsze
karolcia
karolcia
Wiersz · 6 października 2001
anonim