nowa aleksandria po piątej czyli kolejka u opornika

jeśli tego miasta już nie ma  

to po co wracać i zatrzymywać się na dłużej  

wylizywać resztki wspomnień z zakurzonych podwórek  

zachodząc w głowę czy na zwycięstwa zabrakło baru mlecznego  

zdolnego osłodzić wzburzenie porcją budyniu z malinowym wkładem  

gdy pytasz dlaczego kino wenus przekształcili w publiczny szalet  

moja mina bezcenna

jak emocje po okrągłym stole  

minęło wiele lat lecz wciąż nie wiem kto i dlaczego zwyciężył  

nie czuję się pokonanym a zadziwiająco często przełykam wstyd  

ten o konsystencji cukrowej waty wcale nie jest najgorszym z możliwych  

drażni zmusza do wyjścia z siebie przekraczania wszelkich granic    

od czasu do czasu spoglądam na zdjęcia ukryte w staromodnym portfelu  

coś chwyta za serce  

dlatego przyjeżdżam  

atmosfera u ciebie sprawia że opowiadam jak było między nami  

znienacka zaczyna iskrzyć zrozumienie że nim pierwsi uciekinierzy  

ujawnią chowaną w podłych warunkach urazę świat wstrzyma oddech  

czekając na po owocach ich poznacie niestety  

podobno najgorliwszym wyznawcą herezji jest strach  

cuchnący długo hodowaną bezradnością o smaku przygryzionych warg  

a zza drzwi sąsiadów sączy się niech to diabli wezmą szariat