pokój dla dwojga z widokiem na historie (wiersz)

I.  

oto przejście młyny na zieloną ukrainę  

oddychające głęboko po gwałtownej burzy  

ruszamy do miasta którego nie ma  

z kamerą i aparatami na lwów na polowanie  

para drapieżników zbyt starannie doświadczonych  

przez życie wymiętych niejeden raz  

a że historia nie dziwka i lubi się powtarzać  

zapytany o drogę na potoczany zdębiałem  

przypomniało mi się wszystko wróciło  

wywróciło na drugą stronę wnętrzności  

oto inna kobieta  

z plikiem zdjęć w rękach pytająca o chłopców  

którym musiało się udać znaleźć spokojne miejsce tysiąc kilometrów stąd  

aż ktoś sprawdził i stały się ciałami słowa tak często wtedy wypowiadane  

ponoć tylko przy otwartych drzwiach  

każda dusza zakosztuje śmierci a w dniu zmartwychwstania zostaną dane nagrody  

więc racz im dać panie wieczne odpoczywanie kimkolwiek byli czym prędzej  

II.  

sięgając do podróżnej lodówki po dobrze schłodzoną butelkę drżałem  

jak w pijanym widzie myśl świetlista a jednak niepozorna  

dla niepoznaki owinięta w postępowe hasła  

gotowa w każdej chwili umknąć  

co sprawia wrażenie że jest mnie teraz mniej  

więcej niż banalnych pytań o bezwzględną wartość pokoju  

jak walczyć po dobrej stronie mocy by się na darmo nie powybijać   

mogę stanąć jeszcze raz w pierwszym szeregu  

pytając o sprawy proste lub zbyt mądre  

w tym momencie świadomy ulotności odpowiedzi 

  
patrz jak wygrywamy czekając na sposobność oddania  

skutecznego strzału lub życia za wszelka cenę w potočari   

ziemia obeliskami usłana jak łoże dla wiernych różami  

droga do nieba na skróty kolcami i już mi się odechciało  

zieloności stepów przytulności lasów na wieki wieków  

umiera ona i on umiera niestety 

komedia skończona