pod małosolnym ogórkiem IV (wiersz)

siódmego dnia

przywlekli za sobą

chorego na epilepsę

marskość wątroby

z jej odnogami

Mistrzu

ten Człowiek mówi kurwa

że już nie żyje a jeszcze łaknie

i rechocząc urągali mu jak zdrowi

gdy ten oddał im swoje

ostatnie drobniaki

popatrzyłem na niego

i zwróciłem się do nich

Ja mu wierzę

a kto z was mi wierzy

niech teraz odstąpi

mu swój kielich

Bo ja wam więcej nie dam ze swojego

i oddaliłem się by odlać kartofle

a gdy wróciłem nie było nikogo

prócz epileptyka i pustej butelki

widząc to

powiedziałem do niego

No i co tak leżysz Niemoto

W tej pozycji nie wrócisz

do żywych

Siadaj kurwa przy blacie

Pan na ciebie wejrzał

gdy szczałem

i choć prognozy są chujowe

jeszcze dziś będziesz ze mną

w swoim raju