przyczynny (wiersz)

a jeśli kiedyś znów uwierzę

w pokrewność czyjejś pięknej duszy

której jak bułki nazbyt świeżej

boisz się dotknąć by nie skruszyć

i jeśli skradnę jej tę ciszę

na przekór falom i odpływom

i o tym wszystkim wiersz napiszę

z treścią i puentą wiecznie żywą

i jeśli po tym wszystkim umrę

z wiarą że jednak nie do końca

czy zdążę zbić dla siebie trumnę

z powiewu wiatru i ze słońca

i jeśli z tego się narodzi

kolejny ja z kolejną wiarą

czy starczy lat miesięcy godzin

by kochać młodość za nie starość