Z zimną krwią (wiersz)

Za rany, którym nie pozwoliłam się zabliźnić,

oddaję ci dzisiaj moje dłonie. Ustami chwycę pędzel

i namaluję oczy, którym nie pozwalałam zamykać się

o zmroku. Zrobię kwerendę wszystkich znanych bajek

choć wiem, że wybiorę tę starą eskimoską pieśń.

Kobiety lodu potrafią posłać własnych ojców na wieczne

zmarzliny. Roztajać czule pozdrowieniem kunik i patrzeć

prosto w oczy noworodkom porzucanym ze strachu przed

śmiercią głodową. Zakończę dobranockę i pozwolę Ci zasnąć.

Pod taflą lodu przyśni ci się polowanie na renifery. Trofea,

które złożysz z zamkniętymi oczami, pod ciepłe piersi kochanki.