z ciężkości kroków

kolejna noc zastygła w klatce schodowej.
siadasz obok i  patrzysz w dal, jakbyś chciała zamknąć horyzont
w ujęciu migawki. powtarzasz miejsca,
w których mężczyźni mają smak woskowych figur.

gdybym spytał cię o miłość, odpowiedziałabyś, że neony
świecą prawie tak samo jak gwiazdy, a wzloty bywają
bardziej bolesne - to tylko zwykły pęd do utrzymania gatunku.
zawsze umiera. reanimujemy ją myśląc, że tym razem ktoś, lub coś
pozwoli przetrwać.

rozbłyski. za czwartym gasną nawet oczy.
może to przez roztargnienie, a może z wrodzonej głupoty
przekwitły kasztany. dziś
chcesz więcej niż mogę tobie dać - szorstkość dłoni
zostawiłem pomiędzy udami tamtej kobiety.