samotność nie ma nic wspólnego z brakiem towarzystwa

zimne podmuchy. popatrz, mamy jesień pod stopami,
a przecież wczoraj stałaś tu boso,
broniąc się przed każdym słowem.
prościej byłoby wbiec pod koła, lub skoczyć

z wysokości własnych oczekiwań
nie widać już celu. jestem.

znów opowiem ci kilka głupot -
o tym, że wszystko w porządku,
o starszej pani w kiosku,
ruchu planet na miejskich bilbordach
i światłach gasnących w mrok. zostanę,

ukryłem się w zgięciach twoich kolan,
kiedy śnieg gryzł po kostkach jak pies.
załamania na mokro smakują najlepiej.

niektórzy nazywają je nieporadnością życiową, ja,

zwykłym skurwysyństwem innych.