"Statek-Życie" (wiersz)

Płynęłam kiedyś Statkiem ku przestrodze Ludzi...

Każdy z Nich coś we Mnie obudził...

Tęsknotę za Lądem; tęsknotę za bezpieczeństwem i zbytnia Samotność Mnie tam dobijała,

bo Morze jest szerokie ,lecz twarde jak skała..

Bo Morze potrafi pochłonąć kogoś kto do Niej wpadnie, i oto ta oto osoba może znaleźć się

Na Dnie..

To Morze to Nasze Samotne Życie, dlaczego Kochamy często zbyt lodowato i zbyt skrycie...

Niech Otworzy się Wreszcie Morze jak w Biblii, by Zabić Naszą Samotność i pokazać  Nam

drogę ku Przyszłości..

Nie myśl mój drogi czytelniku,że Morze nie może być Morzem Miłości...

Ten Statek to nic nowego, to nasze Zniechęcenia i Zmartwienia i Smutek...

Myślę,że po przeczytaniu tego wiersza zrozumiesz:"Nie wsiadaj na Statek , gdy jesteś Sam,

bo możesz odnieść zbyt wiele duchowych ran".