Promień (wiersz)

Promień?

Ty myślałaś o słońcu.

A on dla mnie wytycza

łuki twojego ciała -

powtarzane bez końca,

w geometryczna doskonałość,

w harmonię liczb,

w zapis cyfrowy,

który czasem jawi się dźwiękiem

w prostym przełożeniu.

Ale bywa, że promień wymknie się

 ze straży liczb szeregu,  

i jego styczna z kołem czasu 

da nam te chwile wspólnej

przypadkowej rozkoszy,

którą później

tak starannie zapominamy

w trudzie bycia nad wyraz porządnym

i lojalnym wobec pochopnie danego słowa...

A pieprzyć wyidealizowane uniesienia

wobec realnej pożądliwości chwili!