W betonowym mieście stoi mój betonowy dom!

w betonowym mieście stoi mój betonowy dom
jest twardy jest odporny
na piły i kilofy
na pistolety i karabiny
kubiczna przestrzeń
podaje mi kwadratowy kielich
kubicznej przeszłości
kładę się do kwadratowego łóżka
doskonale do niego przylega mój kwadratowy umysł
obudzę się jako kwadrat!

nie ma na to rady
miasto wybrało kwadraty

w betonowym mieście stoi mój betonowy dom
a w lesie stoi mój ulubiony dąb
zasypiam pod nim przytulony do matki ziemii
(największego cierpiętnika przygarnie)
sferyczny i zadowolony
z gwiazdami na wysokości
w czasie snu cierpliwy dąb daruje mi myśli zagarnięte z niebios
z otwartych ogrodów wszechświata
ze stu słońc maleńkich
oglądam je z radością i siłą nowej melancholii
świadomość leśnego brata