epitafium dla niejednej miłości(pi) (wiersz)

Gdy ptaki dawno wyśpiewane
mieszkają w klatkach bez pamięci
o tej wolności niesłychanej,
która się sama sobą święci.

Kwiaty w ogrodach zaperzonych
pachną tak smutno, że aż piszczy
bieda co pośród pustych dłoni
próbuje sama się nie ziścić.

Choć starość szura coraz głośniej
to młodość ciągle szumi w głowie,
więc jeszcze marzę o tej wiośnie
kiedy mi miłość swą opowiesz.