Literatura

Co wiem o wietrze (wiersz)

Tomko

Można go definiować jako pieśń samobójców,

Nie że wyje, przyzywa ciszami.

Gwałtownie opada odczuwalne ciśnienie dusz wokół,

Wtedy nadchodzi żar,

Euforyczne „wszystko musi być tak jak dawniej”.

Krótki powiew optymizmu, studzony bezwzględną ścianą deszczu.

Żal.

Smutek krótkotrwałej nadziei.

Wiatr, który nie porywa, a burzy.

Burza, która nie niszczy, a gasi.

Martwa cisza odbiera życie.

Siłą wiatru jest jego brak.

Absurd który zabija.

Chce się śmiać.

To ten fen.

 


Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować i oceniać teksty
Zaloguj się Nie masz konta?   Zarejestruj się
Mi Lo
Mi Lo 16 lutego 2016, 12:17
egzaltowany. a nawet bardzo. enteryczny
przysłano: 16 lutego 2016 (historia)

Inne teksty autora


Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca