Ikar

ósmego marca
dwa tysiące szesnastego roku
w dzień wszystkich niewiast

o godzinie szóstej trzydzieści 
nad ranem
na cmentarzu św. Jerzego w Toruniu

umarłem będąc młodym
by narodzić się starcem

usiadłem na ławce
przy swoim grobie

prosząc byście pomogli mi wstać

nie mam siły wracać do siebie
do wspomnień
do życia!

chciałem rozwinąć skrzydła
polecieć jak Ikar
być wolnym od siebie

odwróćcie swoje głowy
odejdźcie
precz!

nie patrzcie jak słońce topi wosk
nie patrzcie jak spadam
wynocha

Przemek Trenk