lody bambino na stojaku (wiersz)

  

ktoś nie zabezpieczył bezbożnej broni na czas i oto dawca 

nasienia wśród pochlebstw ze szczyptą ironii spaceruje 

wieczorami wolny od morderczych skłonności  
to takie ekscytujące 

nie czuję się zarażony i to boli bardziej od braku erekcji 

na kacu gdzie głowa jest kanciasta od nadmiaru mocnych 

wrażeń dozowanych do oporu wieczorową porą siedzę 

a chciałbym leżeć i strzelać do kobiet co zamiast całować 

misia w oczko lub pępuszek nalewały czarną polewkę 

a sio zgiń przepadnij i ciepła domowego ognia nie kradnij 

po prostu poznań czar 

rozczarowań i spacerów nad głowami krąży moc 

ezoterycznych doznań więc nie pij już więcej i wróć do domu

gdzie w wannie czeka oswojona góra lodowa z tętniącą życiem kawą