Boski Sąsiad (wiersz)

Na wzgórzu, gdzie stare drzewo

Cieniem okrywa swe dzieci

Zbuduję kiedyś mój dom

               Na wzgórzu to prawie niebo

               I słońce częściej tam świeci

               Mój cichy, własny kąt

Na wzgórzu dożyję starości

W cieniu starego drzewa

Z daleka od ludzkiej mądrości

Do świerszcza będę śpiewał

Na wzgórzu, jak stare dzewo

Okryję swe dzieći troską

I życie tchnę w stary dom

          Na wzgórzu bliżej jest niebo

          Niech w niebie sobie rosną

          Niech w niebie mają swój kąt

 Na wzgórzu bliżej do Pana

I słyszy nas chyba lepiej

On też ma w niebie swój Dom

          Na wzgórzu więc mam sąsiada

          I gdy mnie wezwie do siebie

          Przejdę zaledwie przez płot.