Do Justyny (wiersz)

daleko ode mnie jesteś

i nie pamiętasz już drogi

i chociaż świat wciąż przemierzasz

to nigdy tu w moje progi

te listy twoje gdzieś giną

i dawno nie przyszedł żaden

a ja przy swej skrzynce pocztowej

znów wódkę piję z sąsiadem

mój sąsiad szczególnie po wódce

słuchaczem jest wyśmienitym

więc wlewam mu siebie w kieliszek

dopóki nie jest zaszyty

i mówię jak tęsknię za tobą

że czekam jak wiosny zimą

i wychylamy kolejkę

bo listy twoje wciąż giną

a ja naćpałem się wiary

i ufam, że mam przyjaciela

i czekam przy skrzynce na listy

choć trafia mnie już cholera...

a ja naćpałem się wiary

i wierzę, że mam jeszcze Ciebie

lecz czuję, że się spotkamy

najprędzej na mym pogrzebie.