Łapa (wiersz)

Niebo to tam, gdzie nas nie ma, dlatego składamy dłonie w pięści

i jednym palcem celujemy w górę. Dziś tylko ostrzegawczo, jutro

może zrobić się poważnie, beztroski bóg spadnie i usiądzie z tobą

przy kawie. Jest dużo do zrobienia, ale jeszcze więcej do niezrobienia

- szepnie na ucho wyciągając wódę i poleje od serca, dla serca.

Dziś jeszcze ciąży jak kamień noszony w kieszeni, kolejny powód

do zdjęcia spodni. Możemy to nagrać i wrzucić do sieci, otagować

passionate lovers fucking like tomorrow died yesterday. Splątani

patrzeć, jak rosną łapki strzelające w niebo. Z paczek po fajkach

składać B-22, a świat odpowie nam głębokim zaniepokojeniem,

telefonem matki – gdzie jesteś i dlaczego szlajasz się z tym artystą,

czy nie mówiłam ci, że poeci to psy? Czy nie mówiłem ci?

Po trzaśnięciu drzwi strzelam w niebo, spada na mnie deszcz kości.