ogród (wiersz)

jest w nim tyle do zapamiętania
wyczuwam wilgoć ziemi
odciskając pieczęć spontanicznej
dedykacji

tak wiele czeka na mnie tutaj
choć moje herbaciane róże 
dawno przekwitły to pamiętam
ich zapach 

wszystko się rozpuszcza 
i zaczyna od początku
nieprzerwalnie
cała ta gra życia rozgrywa się
sama z siebie

niczego nie przyspieszę
czekam 

pieszczę głodne oczy
pocałunkami od ciebie
wymykając się sprytnie
filozoficznym myślom