potęga miłości (wiersz)

miłość mądrością życia
na chwilę zatrzymana w myślach
trwa nieskoczenie biciem serca

obdziera człowieka z warstw nienawiści
miłość szkicem na płótnie

odkrywa piękno 
wydobywa z duszy to co najlepsze

złotą nicią srebrną igłą zszywa niegojące się rany
z głębin oceanów rozstań 

pociesza skrzywdzonych

człowiek czasem bywa podły bo jest
zamyka twarde serca bramy 

cichym otwiera usta słychać ich śmiech
zaraza radością dnia powszechnego 
miłość to ufność i siła spotkania
to czułość i wyrozumiałość od Boga

Jezus dał przykazania

nauczył modlić się do Ojca Naszego

miłość ot barka cumująca do brzegu
po wielkim sztormie emocji i grzechu 
lęków i fobii 
w depresji ulecza ducha 
strapionego siłą czarnej mocy 

miłość fińskim nożem

co wycina inicjały na korze drzewa
serce maluje na betonowych murach

nie umiera 
miłość rzeźbą kobiety

nieskalanej strukturą natury

gniewem Boga siła zniszczenia

jak wędrówka po bezdrożach bez celu
odnajdzie się wtedy gdy się nie spodziewasz
trafia pod strzechy zagląda do okien 

jeśli chcesz by i ciebie odnalazła 
nie zamykaj serca jasne marzenia
miłość ostudza pragnienia

wszelkie żądze i nieszczęścia 

nie uciekaj

w cierpliwości

trwaj

nie pożądaj