jak motyl z kokonu
wychylasz swoją główkę
z ciężkiego, czarnego kaptura
i trzepocząc uśmiechniętymi rzęsami
pytasz
czy zrobić herbatkę?
wybuchnęła śmiechem cisza
oczy szeroko otworzyła
nie wierzy
jej motyl
wyprostował skrzydła
wyleciał ku słońcu
Marta Korban
Wiersz
·
2 sierpnia 2016
-
Anonimowy Użytkownikslam-shit, to tyle na temat tego czegoś co podpisujesz jako w.· Zgłoś · 8 lat