Jak kamień (wiersz)

dlaczego opuściłaś ogród zamiast beztrosko zamieniać

pospolitą zieleń w zalążek wielobarwnych cudów

może zapragnęłaś poznać ludzi

krocionóg w sandałkach japonkach i adidasach

obojętnie przepełzał nad tobą

tylko najmniejsze buciki zapytały

kto przypiął chodnikowi taką cudną broszkę

odpowiedź ugrzęzła we wściekłym chrzęście

twardej jak kamień podeszwy glana

dokonała się maleńka hekatomba

nie dane ci odkryć tajemnicy poczwarki

witrażowe skrzydła nie wprawią w ruch powietrza

także na innej półkuli

tysiące  kwiatów nie doczekają się twojej pieszczoty

nie zanurzysz trąbki w napoju bogów

nie posmakujesz miłości

odebrano oczom tylu pokoleń

drobinkę piękna

listek jabłoni musi ci wystarczyć

za całun