Pod skrzydłami (wiersz)

kolejny dzień 
rzucił spojrzeniem
zmieniam go w rozczochrane
wersy wiszące w powietrzu
jak w lustrze

zmysły ruchami oczu 
w zbiornikach
pustej przestrzeni zbudzone
wyostrzyły kolory

w żółtym niebie znikają 
szare plastry słońca 
promień bezwładności znalazł
mnie między tysiącem innych

pakuję resztki sił 
pod zniszczone skrzydła 
by na wszystko
popatrzeć z góry