anioł (wiersz)

pod starym dębem
na skraju lasu

spoczął anioł
zmęczonym zadumany
spijał sumienia

jak z trawy rosę

usnął i śnił 
o zielonej ziemi 
śnił o miłości

o ludziach o wielkich sercach

mało takich

zliczył na palcach jednej ręki

zapytał  czy mam ten wiersz
w którym treść mówi jakim w Boskie progi 
możesz wejść

odpowiedziałem nieśmiało

mam 

to szczęście bo musisz 
mi go dać

podaj treść

błąkam się po lesie 
do nieba daleko zaniosę wieść
że w lesie jest człowiek
co z ptakami rozmawia

karmi  ludzi 

odrobinami nadziei 

 radością z kieszeni