Literatura

Nostalgia (wiersz)

Agata Duma

Spójrz w moje oczy i powiedz, że

To wszystko nie było snem, tylko chcę usłyszeć

Jak stawiasz swoje kroki na mojej przestrzeni

I obiecaj, że zamiast ranić to złapiesz w swoje ramiona

Moją duszę, kiedy będzie spadać w przepaść.

Moje dłonie próbowały stworzyć dla nas lepszy świat

Chciałam oddać ci całą swoją miłość

I nie ma takiej chwili, w której bym nie myślała

O tobie i o sobie jacy byliśmy niemądrzy.

 

Nie wiem jak to zmienić i przyznać się do tego, że

Jestem słaba, choć rozsądek podpowiada mi

Żebym nie wierzyła, że wszystko co jeszcze

Należy do mnie nie ma żadnej wartości.

Proszę cię abyś nie mówił nic więcej,

Gdy nie możesz mi dać ani jednej rzeczy, o której marzę

I dłużej nie mogę ukrywać tej pustki,

Więc zabierz to zimno, które jest we mnie.

 

Nadal chcę wierzyć, że

Po tylu rozczarowaniach kiedyś przyjdzie lepszy czas.

Każdego dnia wstaję bladym świtem, aby nie stracić

Już ani jednej szansy, bo nie mogę stracić więcej już szansy.

 

Nie wiem czy biegnę we właściwym kierunku,

Kiedy szukam spokoju i nie mogę go znaleźć,

Bo z mojego wnętrza jeszcze …

 

Nie zgasła nostalgia.

 


Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować i oceniać teksty
Zaloguj się Nie masz konta?   Zarejestruj się
przysłano: 11 września 2016 (historia)

Inne teksty autora

ZAWSZE DAJĘ CI WYBÓR
Agata Duma, rosyjsko - tatarskie BRZMIENIE
W TRWANIU W TEJ CISZY
Agata Duma, rosyjsko - tatarskie BRZMIENIE
POCZUĆ WIATR NA SKÓRZE
Agata Duma, rosyjsko - tatarskie BRZMIENIE
Ja Zwrócę Ci
Agata Duma, rosyjsko - tatarskie BRZMIENIE
RANISZ MNIE
Agata Duma, rosyjsko - tatarskie BRZMIENIE
HISTORIA
Agata Duma, rosyjsko - tatarskie BRZMIENIE
UZALEŻNIONA
Agata Duma, UZALEŻNIONA Pierwsza Część
więcej tekstów »

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca