kolejna wieża runie (wiersz)

dobrze ufać Bogu

kochać ludzi

żyć z naturą

cenić normalność

kierować się dekalogiem

wartością moralną

cenię krzyk wyryty na murach

świat zaniedbany 

przez chciwość

człowiek podwójnej  natury

wolna wola

człowiek podąża

drogą lemingów

na krawędzi

czas  zatrzymał wskazówki

ból

nie naprawisz losu

nie odnajdziesz prawdy 

zginiesz

dla nich jest łatwiej

niewygodny zbędny

obłęd globalny 

bez miejsca na pokutę

kolejna wieża runie

nam wieszczom trwać 

z nadzieją na

lepsze jutro