październiczenie (wiersz)

tyle jest pięknych dusz na świecie
z nadwrażliwością tą niezdarną
a mi kolejna smutna jesień
samotność zmienia na normalność

szaro aż smutno na ulicach

deszcz zwabił ludzi pod parasol

bogu dziękuje zakonnica

choć chyba sama nie wie za co

wiatr się przechadza po trawnikach

otula liście przedramieniem

szumi jak wiara pokutnika

w życia ostatnie namaszczenie

wszystko się zdaje październiczeć

ludzie kasztany i łabędzie

a ja jak głupi ciągle liczę

że co ma być to jeszcze będzie