Dystymia (wiersz)

Tomkowi Beksińskiemu

Mam w głowie kota Schrödingera który jest

jednocześnie żywy i martwy sprawdź to

zostań moją Larą Croft niech Twoje

ogromne cycki spina obcisły lateksowy strój

eksploruj grobowiec więzienny loch sypialnie

w której sczeznę usycham z tęsknoty

jak czarny pies mojej własnej niedoli

w klatce z korkiem analnym nadaj życiu

głębszy sens zwiąż tak jak to robią

performerzy w Japonii podczas Kinbaku

niech rzecz będzie równie naturalna

co oddychanie w estetyce vaporwave'owej

automatów z używaną pachnącą bielizną

powodującą fiksacje wydzielanie endorfin

weź pejcz i stłucz na kwaśne jabłko

bym poczuł że żyję rozmaż krew

menstruacyjną na twarzy