blaski i cienie czasu przyszłego (wiersz)

mój żółw-naukowiec – cichy spadek po staruszce

zaczął w końcu doganiać cień; potem skręcił kark

badając ze stołu prawo powszechnego ciążenia

na wszelki wypadek noszę w portfelu grupę krwi

rano pielęgnuję światłem swój nieśmiertelny cień

jedynie kotka skutecznie omija mokre plamy

szuka guzika, za który może się złapać w przypadku

gdy przetnę jezdnię pomiędzy jestem a byłem

może w razie potrzeby przestanę nakręcać zegary